1. De opleiding in de beeldende kunsten verliep over het algemeen via varianten van het leerlingstelsel en het werkplaatssysteem. In Europa leidde de Renaissance-beweging om het prestige van de kunstenaar te verhogen tot het academiesysteem voor de opleiding van kunstenaars, en tegenwoordig bereidt het grote publiek dat een beroep in de kunst nastreeft zich voor op kunstscholen op tertiair niveau. Beeldende kunsten zijn nu een keuzevak geworden in de meeste scholingstechnieken. Piano, Elektrische gitaar, Xylofoon, Saxofoon, Drums percussie en Fluit, Harp en Panfluiten. [De jongere kan zijn fantasie de vrije loop laten om zijn eigen melodieën te componeren op de totaal verschillende toestellen.
2. Deze handleiding bevat een wetenschapsles over membranofonen-instrumenten die geluid maken uit trillingen, wat overeenkomt met trommels. Dit is een muziekinstrument dat ik zeer interessant vind. Gebruik kristallen bokalen uit de garageverkoop om deze zelfgemaakte muziekbellen te maken. De schrijfster van deze fascinerende weblog-publicatie gebruikte tweedehands wijnglazen om "belletjes" te maken door houten kralen op deze wijnglazen te lijmen.
3.  https://muziekinstrumenten.eigenoverzicht.nl/ De Vihuela de mano vertoonde grote overeenkomsten met de Renaissance gitaar omdat het gebruik maakte van handbewegingen op het klankgat of de klankkamer van het instrument om muziek te creëren. De moderne akoestische gitaar komt voort uit een uitgebreide evolutie van besnaarde muziekinstrumenten. Meestal wordt beweerd dat de gitaar een ontwikkeling is van het middeleeuwse instrument vihuela als evolutie van de historische luit. Een luit met een snelle hals is in wezen geen kleine luit, zoals een gitaar of een pipa een groot instrument zou kunnen zijn.
4. De luit was het belangrijkste solo-instrument van de zestiende eeuw, maar bleef ook zangers begeleiden. Na een nieuwe golf immigranten uit Jemen in de 18e eeuw, begon men de term gambus te gebruiken voor een instrument dat op de oud leek, met een houten klankkast, in plaats van de huiden klankkast van de andere gambus en de qanbus. In gebieden over de Himalaya ontwikkelden zich variaties van de rubab, deel van de Indo-Perzische traditie. Vanuit India, noordwaarts via Pakistan en Nepal, naar Perzisch/Turkse gebieden in Centraal-Azië, ontwikkelde zich een groep luiten met weerhaakjes en luiten met een dubbele hals en een huidstuk. Vandaag de dag omvatten deze zowel tokkel- als strijkinstrumenten, de sarod, rubab, sarinda, rebab, tungana.
5. Vandaag de dag zijn instrumenten als de tiple afstammelingen van vihuela's die in de zestiende eeuw naar Amerika werden geleverd. https://www.pieterthijssen.nl/links/ De enige overgebleven citole heeft een holle hals, een kenmerk van de rubabs en de Koptische luit. Foto uit de Cantigas de Santa Maria, Castilië/Spanje, ca.
6. Toen de christenen het geloof van de inheemsen probeerden te onderdrukken, werden de apparaten een middel om de muziek te beschermen. Vroege Concheros-dansers zijn in staat geweest de precolumbiaanse dans- en drumritmes te verwerken in de muziek die op de gitaren en luiten werd gemaakt. Een conventionele conchero kan vertellen welke stap moet worden uitgevoerd door de manier waarop de melodie wordt getokkeld op de conchas. De jarana huasteca, jarana de son huasteco of jaranita is een snaarinstrument. Het is kleiner dan de guitarra huapanguera en maakt vaak deel uit van het trío huasteco-ensemble, samen met de quinta huapanguera en de viool, waarbij het de plaats inneemt van de ritmische begeleiding van het ensemble. Een Guitarra de golpe is een soort 5-snarige gitaar ontworpen in Mexico.
7. Er was ook een soort met "een inferieure snaarhouder". Niet duidelijk is of het een houten of een lederhouten gitaar is; zowel rubab als luitstijl klankgaten. Zelfs nadat de Moslims in Spanje waren veroverd of verdreven, ging de methode van experimenteren door, wat resulteerde in een keur van Europese instrumenten, waaronder de gitaar.
8. De twee instrumenten waren gelijkwaardig, maar met totaal verschillende lichamen. De viola da gamba had "C-vormige sneden met spitse hoeken" terwijl de vihuela een "achtvormig lichaam" had. De Byzantijnen hadden een luit met strijkstok die in het oosten bekend stond als "kamānģa rūmī", ook wel de Byzantijnse lira genoemd in "Griekenland, Bulgarije en Joegoslavië". In de laatste decennia van de vijftiende eeuw lieten luitisten, om polyfonie uit de Renaissance op een enkel instrument te kunnen spelen, geleidelijk de ganzenveer achterwege ten gunste van het tokkelen van het instrument met de vingertoppen.
9. Getokkelde vihuela's, in wezen luiten met een platte rug, kwamen in het midden van de vijftiende eeuw op in het Koninkrijk Aragón, in het noordoosten van het Iberisch schiereiland. In Spanje, Portugal en Italië werd de vihuela aan het eind van de 15e tot in de late 16e eeuw veelvuldig gebruikt. In de tweede helft van de 15e eeuw begonnen sommige vihuela-spelers een strijkstok te gebruiken, wat leidde tot de ontwikkeling van de viola da gamba.
10. Homepage: https://www.pieterthijssen.nl/links/